การแปรรูปผลิตภัณฑ์ผ้าทอไทลื้อ
ประวัติความเป็นมา กลุ่มผ้าทอไทลื้อบ้านทุ่งมอก อ.เชียงม่วน จ.พะเยา ผ้าทอไทลื้อ เป็นเอกลักษณ์ที่โดดเด่นของชาวไทลื้อ ที่อพยพมาจากแคว้นสิบสองปันนา มณฑลยูนาน ทางตอนใต้ของประเทศจีน เข้ามาตั้งถิ่นฐานทางภาคเหนือของประเทศไทยมานานกว่า 200 ปี สำหรับชาวไทลื้อเชียงม่วนนั้น สันนิษฐานว่าอพยพมาจากจังหวัดน่านมาตั้งรกรากอยู่ เมื่อประมาณ 200 ปี โดยชาว ไทลื้อมีประเพณีวัฒนธรรมของตนเองซึ่งยังคงรักษาไว้ ไม่ว่าจะเป็นด้านความเป็นอยู่ในชีวิตประจำวัน สถาปัตยกรรม วรรณกรรม ภาษา ประเพณีและความเชื่อทางศาสนาและมีเอกลักษณ์ที่โดดเด่น โดยเฉพาะการทอผ้าของชาวไทลื้อ ซึ่งเดิมการทอผ้าจะเอาไว้สำหรับใช้ในครัวเรือนซึ่งลวดลายในการทอเป็นการทอสลับสีและมีมุก 2 มุก มีเกาะ 1 เกาะ และยังทอกันมาจนถึงปัจจุบัน ต่อมาได้มีการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาลวดลายเพิ่มสีสันให้ดูสวยงามมากยิ่งขึ้น ถือได้ว่าเป็นการประยุกต์ให้มีลวดลายต่างๆ เกิดขึ้น เช่น ลายขิด ลายน้ำไหล และลายจก โดยส่วนใหญ่จะทำเพื่อนำมาเป็นผ้านุ่งของสตรี ซึ่งเรียกกันว่า “ซิ่นลื้อ” ซึ่งหมายถึงผ้าซิ่นของชาวไทลื้อ ซิ่นลื้อ มีเอกลักษณ์ตายตัวไม่เปลี่ยนแปลง ทอด้วยเส้นด้ายพุ่งสีต่างๆ ทอลายขวางลำตัวอยู่กลางตัวซิ่น สลับริ้วสีพื้นโดยมีช่องของลายเท่าๆ กัน ตัวซิ่นเก็บลายดอกมุก 2 ข้าง ลายเกาะดอก ผักแว่นเป็นลายขวาง กว้างประมาณ 1 นิ้ว อยู่ตรงกลางโดยใช้กี่กระตุกขนาด 70 นิ้ว และ 100 นิ้ว อ่านเพิ่มเติม
