บ้านผาฮาว พี่น้องชาติพันธุ์ ลาวเวียงจันทร์

จากข้อมูลตำนานและคำบอกเล่าสืบต่อกันมาว่า คนลาวที่อพยพมาในยุคนั้น เพราะสาเหตุความไม่มั่นคงทางด้านการเมืองในประเทศลาวประมาณปี พ.ศ.๒๔๓๕ สมัยนั้นประเทศลาวถูกฝรั่งเศสเข้ายึดอำนาจ อีกทั้งยังมีโจรฮ่อเข้าปล้นสดมอยู่ทั่วไปทำให้เกิดการหวาดกลัว อีกทั้งยังต้องส่งภาษีให้กับทางฝรั่งเศสหากไม่มีเงินก็ต้องทำงานแลก หากไม่ทำงานก็โดนถูกโทษขังคุก อีกทั้งการทำมาหาเลี้ยงชีพฝืดเคือง จึงได้ปรึกษากันว่าต้องย้ายถิ่นลงมาตามญาติพี่น้อง ที่ถูกกวาดต้อนมาตอนที่กรุงเวียงจันทน์แตกในช่วงสมัยสงครามศึกเจ้าอนุวงศ์ประมาณปี ๒๓๗๒ กาลครั้งนั้นกลุ่มคนลาว ๕ พี่น้องถูกกวาดต้อนมาจากเมืองแก่นท้าว ไชยะบุรี ซึ่งได้แก่ ท้าวธนู ราชกิจ ท้าวเชียงทุม ท้าวดา ท้าวสิ่ว และท้าวพลัง พรรณธุมาตร มาอยู่ที่เมืองพรหมก่อนแล้ว เมื่อได้ฤกษ์ดีจากพระจึงได้อพยพมาด้วยกัน ๘ ครอบครัว ออกจากประเทศลาวในเดือน ๑๑ ปีนักษัตร ปี สี (มะโรง) พุทธศักราช ๒๔๓๕ มาจากเมือง ทุ่ง เมืองวา(แขวงไชยะบุรี ประเทศลาว ปัจจุบัน)เข้ามาประเทศไทยทางบ้านบ่เบี้ย เมืองฟากท่า (อำเภอน้ำปาด จังหวัดอุตรดิตถ์) ย้อนมาทางอำเภอนาน้อย เวียงสา ขึ้นมาทางเมืองสวด มุ่งเข้าสู่เมืองปง ลงมาเมืองเชียงคำ โดยสมัยนั้นได้ไปขออนุญาตตั้งถิ่นฐานจาก “เจ้าขุนพัว” หรือคนลาวเรียก “เจ้าน้อยเมืองคำ” ในช่วงสมัยเจ้าน้อยธรรมวงศ์ เป็นเจ้าเมืองเชียงคำ ศูนย์กลางการปกครองเมืองเชียงคำยุคนี้อยู่ที่บ้านเวียงพระนั่งดิน เจ้าเมืองเชียงคำจึงให้กลุ่มลาวทั้งหมดที่อพยพเข้ามาขออาศัยตั้งถิ่นฐานทางทิศตะวันออกของเชียงคำบริเวณบ้านทุ่งแสนตอ (หรือบริเวณบ้านป่าแดด บ้านงุ้นในปัจจุบัน) เพิ่มเติม